WIE OVER ARCHITECTUUR
WIL SCHRIJVEN…

Architectuur is een vakgebied waarvan de grenzen en betekenissen niet precies vastliggen. Het omvat onder andere geschiedenis, theorie, kritiek en ontwerp, evenals stedelijke, technologische en sociale studies. Als zodanig omarmt architectuur kennis en kunde en is het alles behalve evident om dit onder woorden te brengen. Op een opvallende manier onttrekt architectuur zich aan het woord en dat terwijl zij het zo zeer nodig heeft. Het architectuurdebat is immers een belangrijke factor om de ontwikkeling van deze al zo traag evoluerende kunstvorm te garanderen en net daarom is het van cruciaal belang om te blijven formuleren wat architectuur is of doet.

In deze scriptie behandel ik vier schrijvende architecten in Vlaanderen en Brussel die nog steeds theorie en praktijk weten te combineren vanuit een bepaalde overtuiging. Naast tekstanalyse ging ik met elk van hen in gesprek en nodigde ik hen uit om te reflecteren over de positie die ze met het schrijven willen innemen. De een ziet het als een soort roeping, de ander weet voldoening te halen uit het spelen met taal. Ze hanteren verschillende referentiekaders en blijven voornamelijk dicht bij zichzelf als praktiserend architect. Allen beschouwen zij het schrijven als een manier om de dingen beter te begrijpen, om zich tolerant op te stellen tegenover andere posities om daar conclusies uit te trekken die dan weer een invloed kunnen uitoefenen op hun ontwerpkeuzes. Dirk Somers, Paul Vermeulen, Lionel Devlieger en Jan De Vylder houden zo het architectuurdebat gaande door er elk op hun manier over te schrijven.