De weg naar intensieve zorgen: hoe ruimtelijke aspecten eerste-keer-bezoekers en hun beleving ondersteunen tijdens wayfinding
Merel Van den Bleeken
Master Interieurarchitectuur
2024— 2025
studio
thesis
promotoren
Margo Annemans
Cézanne Watthy
Isometrie van de opgetekende schaduwobservaties op het gelijkvloers
Overzicht van de aanbevelingen met ondersteunende quotes
Schematisch overzicht van de methode
Visuele weergave van de verschillende wayfinding-elementen
Info graphic
De weg naar intensieve zorgen: hoe ruimtelijke aspecten eerste-keer-bezoekers en hun beleving ondersteunen tijdens wayfinding
Wayfinding in een complexe ziekenhuisomgeving is een uitdaging. De afdeling intensieve zorgen blijkt vaak het moeilijkst te vinden en eerste-keer-bezoekers aan een patiënt op die afdeling staan meestal onder stress, wat het navigeren nog verder bemoeilijkt. Daarom werd aan de hand van kwalitatieve onderzoekstechnieken nagegaan hoe ruimtelijke ingrepen de wayfinding van de eerste-keer-bezoekers aan de afdeling intensieve zorgen van het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen kunnen verbeteren.
Door situationele observaties, plananalyse en participantobservatie met navolgende servet-schets en reflectie-interview kon beter inzicht worden bekomen in de problematiek. Alle bezochte ziekenhuizen leken hun wayfinding te baseren op bewegwijzering, net zoals alle eerste-keer-bezoekers aan de afdeling intensieve zorgen van het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen zich erdoor lieten leiden. Om effectief te zijn, bleek een prominente positionering van het routebord in de inkomhal zonder teveel afleiding eromheen cruciaal.
Missende of conflicterende bewegwijzering op weg naar de afdeling zorgde voor twijfel en verwarring. De ziekenhuisomgeving bood onvoldoende visuele houvast om die verwarring te verhelpen. De grootste verbeterkans lijkt te liggen in het aanbrengen van die visuele ondersteuning, bijvoorbeeld door het strategisch plaatsen van herkenningspunten zoals kunstwerken, en het actief gebruiken ervan in het wayfindingbeleid. Bezoekers blijken immers die omgevingselementen waar te nemen. Met een focus op waymarkers, blijft voor bewegwijzering een ondersteunende rol bestaan. Bovendien kan het voor de interieurarchitect een goede eerste stap zijn om door middel van een plananalyse te voorspellen waar zich wayfindingproblemen kunnen voordoen en daarmee zicht te krijgen op waar de omgevingselementen moeten geplaatst worden.
Het interview met de architect van het betrokken ziekenhuis was bevestigend voor de probleemstelling rond wayfinding in het algemeen en de research gap in wat we weten over de ervaring van de eerste-keer-bezoeker aan de afdeling intensieve zorgen van het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen in het bijzonder. De conclusies van het veldonderzoek zijn onmiddellijk bruikbaar in het innovatieproject van het ziekenhuis.