Het interactieve cultuurhuis

Hoewel een groot aanbod aan verschillende kunsten wordt aangeboden in België, blijft cultuur toch vaak op een onbereikbare sokkel staan. Dit niet enkel door kostprijs, maar soms ook door een verschil in interesse, of een onwetendheid naar wat zich in de grote cultuurhuizen afspeelt. Zouden we deze huizen niet breder kunnen openstellen naar de maatschappij, zodat de drempel verlaagd wordt om deze te bezoeken, zonder de kunst hiervoor te moeten aanpassen? Cultuur is zo belangrijk voor onze menselijke ontwikkeling, maar niet iedereen krijgt de kans om er van te genieten. Wat als we cultuur dichter naar een bredere groep mensen kunnen brengen? Cultuurhuizen zijn gebouwen waar gewoonlijk twee verschillende stromen aan mensen in bewegen: het publiek en de artiesten. Ondanks dat ze elk langs een andere kant van het gebouw binnen gaan, eindigen ze uiteindelijk allemaal dicht bij elkaar in dezelfde zaal. Heeft deze achteringang mogelijk een invloed op hoe mensen het cultuurhuis ervaren? Zijn er plaatsen in het gebouw die we meer openbaar kunnen maken? Op basis van vier case-studies behandelt deze masterproef enkele manieren waarop cultuurhuizen omgaan met hun ruimte, en hoe dit eventueel verbeterd kan worden. Hiervoor zoek ik naar strategieën van de Beursschouwburg, Flagey en de KVS in Brussel, cultuurhuizen die elk hun kwaliteiten hebben voor het gebruiken van hun gebouw. Deze strategieën pas ik toe op de Opera in Antwerpen, waar de fysieke ruimte hiervoor bestaat, en waardoor het gebouw mogelijkheden biedt voor het openstellen van het cultuurhuis naar de stad en de maatschappij.