Gebed, Gebouw en Gemeenschap De vaak onzichtbare gebedshuizen

Het doel is na te gaan wat de invloed van architectuur is als sociale en culturele drager van identiteit en verbinding. Door middel van veldwerk, waaronder gesprekken met geloofsgemeenschappen, observaties, visuele documentatie en plattegronden, worden deze ruimtes geanalyseerd als meerlagige plekken van ritueel, ontmoeting, zorg en symboliek. De maatschappelijke relevantie van gebedshuizen is veelzijdig: ze bevorderen sociale cohesie, maken culturele diversiteit zichtbaar, bieden maatschappelijke dienstverlening en vormen ruimtes van zingeving en collectieve beleving. Tegelijk stellen ze ook ruimtelijke en politieke vragen, zoals die over het recht op religieuze expressie, de spanningen rond neutraliteit en de publieke zichtbaarheid van religie. Literatuur toont aan dat verhoogde zichtbaarheid van religieuze ruimtes het gevoel van eigenaarschap, verbondenheid en verantwoordelijkheid versterkt, zowel binnen de geloofsgemeenschappen als in de bredere stedelijke context. Architectuur wordt in dit onderzoek benaderd als middel voor sociale dialoog. Concepten worden aangereikt die kansen bieden om informeel in dialoog te treden. Deze concepten zijn inzetbaar in het denken over diversiteit, religieuze ruimte en stedelijk burgerschap. Dit onderzoek levert inzichten op die kunnen bijdragen aan een beter begrip van religieuze architectuur en aan beleidsvorming rond diversiteit met aandacht voor religieuze vrijheden, maatschappelijke integratie en de impact op wijk en omwonenden.