De Belgische Fruitbeurs
Daniëlle Koster
Master Interieurarchitectuur
2024— 2025
studio
Re-use of Modernist Buildings
promotoren
Iris van der Schueren
Het buurtcafé wordt met de omgeving verbonden door een ingreep in de gevel, buiten loopt het terras verder.
De centrale trap verdeelt enerzijds de functies op de begane grond, en verbindt anderzijds de functies doorheen het gebouw.
De oorspronkelijke openingen naar de roepzaal worden weer terug geopend, waarbij het tweede gedeelte van de museumroute zichtbaar wordt.
Het gebouw wordt een ontmoetingsplaats voor bezoekers en bewoners, waar men elkaar kan ontmoeten en de geschiedenis van de plek kan ontdekken.
De Belgische Fruitbeurs
Bij mijn masterproef heb ik onderzoek gedaan naar de sociale cohesie in het Eilandje en hoe de Belgische fruitbeurs hieraan bij kan dragen. Een onderdeel hiervan is ook de kenmerkende geschiedenis van het Eilandje, met name de Oudedokken, en hoe de organisatie de VNSM hiermee omgaat.
Op de hoek van de Zeevaartstraat en de Godefriduskaai, aan de Oude Dokken, ligt de Belgische Fruitbeurs. Het nu leegstaande gebouw kent een belangrijke geschiedenis van toen de Oude Dokken nog deel uitmaakten van de Antwerpse haven. Als onderdeel van een reeks van 3 fruitgebouwen, werden in de Fruitbeurs de door schepen ingevoerde vruchten getoond en geveild.
Het herbestemmingsplan transformeert het gebouw tot een levendige plek voor de buurt. De vele hoogbouw en de momenteel nog eentonige bevolkingsgroep maken dat de wijk nood heeft aan ondersteuning voor het versterken van de sociale cohesie.
De Belgische Fruitbeurs wordt door middel van een museum-, buurt- en workshopfunctie een plek voor verbinding van de verschillende bezoekers, maar ook van het verleden en heden. Het verleden is reeds terug te vinden in de oude roepzaal, waar vroeger de veilingen plaatsvonden. Het zal toegankelijk gemaakt worden voor lezingen, en onderdeel worden van de museumroute.
De hoge plint en grote garagedeuren geven de Fruitbeurs een gesloten karakter. De garagedeur zal plaats maken voor een grote raampartij en het buurtcafé wordt verbonden met het terras. Zo ontstaat een levendige plint en worden voorbijgangers uitgenodigd het gebouw te bezoeken.
Ook in het gebouw is te zien hoe het herbestemmingsplan voortbouwt op het verleden. De kenmerkende bruine plint, die in het hele gebouw terug te vinden is, is het startpunt voor de nieuwe materialisatie. De warme tinten worden aangevuld met hedendaagse materialen zoals aluminium, messing en berkenmultiplex, die het interieur verrijken en op frissen, zonder het bestaande te domineren.