Reconstructie van recepten voor de productie van ijsbloemenglas

De doelstelling van dit onderzoek is ijsbloemenglas te kunnen produceren op een makkelijke manier. Daarnaast hoopt dit onderzoek praktische aanwijzingen te kunnen geven om nieuw ijsbloemenglas te creëren bijvoorbeeld wanneer dit noodzakelijk is bij het aanvullen van historische glasconstructies met lacunes.

Vandaag stoten restauratoren vaak op de moeilijkheid om correct glas te vinden uitde periode 1880-1950. De mogelijkheid om als restaurator zelf (kleine) fragmenten te kunnen creëren, zou een meerwaarde zijn in het conservatie-restauratieproces.

Aan de hand van een opgestelde definitie werden recepten geselecteerd en kritisch beoordeeld. Hieruit werden drie recepten gekozen waarvan er drie testreeksen werden opgesteld. Hieruit werden volgende waarnemingen vastgesteld:

• Voorbehandeling: het opruwen van de oppervlakte is noodzakelijk.

• Huidenlijm: De lijmlaag dient voldoende dikte te hebben om te kunnen loskomen van de glasoppervlakte. Diktes van minder dan 1 mm zoals verkregen met de zeefdrukmethode zijn te dun.

• Huidenlijm met kaliumaluin: de toevoeging van aluin bevordert de kleefkracht en het samentrekkend vermogen tijdens het drogen.

•   Droogproces: drogen in twee fasen is aangeraden. Tijdens de tweede fase mag de temperatuur stijgen boven 70°C om de lijm volledig te doen uitharden en zo lostrekken vande oppervlakte te bevorderen.

Het is mogelijk wanneer er andere soorten lijm of glas worden gebruikt dat dit een ander resultaat/waarnemingen geeft dan hier geformuleerd. Daarnaast is een vervolgonderzoek aangeraden om het volledige plaatje van de productie van ijsbloemenglas te kunnen begrijpen aangezien in dit onderzoek slechts drie recepten werden uitgevoerd en was de literatuurstudie beperkt tot oktober-november 2022.