Cadre
Bo Nevelsteen
Master Interieurarchitectuur
2024— 2025
studio
Morfologie van het Interieur
promotoren
Eva Storgaard
Marjan Michels
Op gebouwschaal toont de leerlooierij zich als een langgerekte, repetitieve massa die zich richt naar de rivier en het landschap.
Maar naarmate men dichterbij komt, breekt die schaal open in kleinere ruimtes: open ateliers, stille werkplekken, zitnissen bij ramen, en individuele woonunits.
De gevel telt meer dan 150 identieke ramen, ritmisch herhaald, met één grote opening die de circulatie zichtbaar maakt en beweging door het gebouw uitnodigt.
In de horecaruimte worden de ramen meegekaderd in een doorlopende zitbank, waardoor uitzicht, ontmoeting en rust samenkomen.
In de expozaal worden ramen en stalen balken actief ingezet, waardoor kunst, licht en ruimte in een voortdurende dialoog treden.
Cadre
Cadre herbestemt een voormalige leerlooierij in Dourbes tot kunstgemeenschap. Het bestaande ritme van ramen en stalen structuren vormt de basis voor nieuwe functies: ateliers, woonunits, een galerij en een horecazaak. De ramen kaderen licht, uitzicht en activiteit, terwijl vides en openingen de vijf bouwlagen met elkaar verbinden. Cadre is geen gesloten eindbeeld, maar een uitnodiging tot dialoog tussen oud en nieuw, ruimte en gebruiker.
Aan de rand van het natuurpark Viroin-Hermeton, waar water, rots en tijd samenkomen, staat een gebouw dat weigert te verdwijnen. De voormalige leerlooierij van Dourbes, met haar ritmische ramen, stalen structuren en gelaagde littekens vormt het vertrekpunt voor een herbestemmingsproject dat de tijd niet terugdraait, maar herkaderd. Niet als ruïne, niet als monument, maar als een actieve structuur die verleden en toekomst met elkaar verbindt. Het project vertrekt niet vanuit een blanco blad, maar vanuit het bestaande: een industriële structuur, vervallen maar krachtig, ingebed in het landschap en doordrenkt van sporen. Wat ooit een machine voor productie was, wordt vandaag gelezen als een drager van potentieel. De aanwezige elementen worden niet vervangen, maar herlezen.
Centraal in het ontwerp staat het raam. Niet enkel als bouwkundig element, maar als ritmisch en betekenisgevend motief. De leerlooierij telt meer dan 150 vrijwel identieke ramen die het gebouw niet alleen letterlijk verlichten, maar ook structuur geven aan ruimte, gebruik en uitzicht. Elk raam is een begin van een gedachte, een visuele pauze, een moment van focus. Vanuit dat raamwerk ontstaat Cadre een plek waar maken, wonen en ontmoeten samenkomen. De naam, het Franse woord voor ‘kader’, vat de essentie van het project: een ruimte die richting geeft, zonder in te perken. Geen afgewerkt eindbeeld, maar een uitnodiging tot interpretatie.
Cadre is een structuur die niet overweldigt, maar draagt. Een plek waar stilte productief wordt, licht richting geeft, en verbeelding ruimte krijgt. Geen icoon. Geen statement. Maar een kader waarbinnen iets nieuws kan ontstaan.